20 Maj 1903 lind nè Shkodèr Ernest Koliqi.
GJUHËS SHQIPE
Lshon ame ilire ngoje agimesh svjetra
Ndo i fjale e jote than vetimeveti,
O gjuhe e folun nbote ende ferishte Sciles Mayeri ne te censhmet letra
Rrajt e mshefuna nmot nuk mund ia gjeti
As ntfolun tCezarve as nhelenishte,
Perse Athina skishte Emen as Roma, kur e rrept ushtove Nder vepra katallajsh qi nper jehona Vigma tfuqishme qitshin hove-hove,
Tue ndertue ledhe permbi troje t`ona.
Kuturesat e hyjit nper gjeth lisi
NDodonen shejte prifti, qi npergjime
Naten e diten rrinte atje perdore,
Porse ndo i fllad pullnaje kundalisi, Ndoshta me fjalt e tueja i dha heshtime
Tperfrigueshme qi mbluen tparat therore:
Ndoshta ndoi buz hyjnore
Nat mot qi zota shpesh perbujte toka Shqiptoi kto fjal qi ne mbi goj` na shkrefen;
Me ty hyjneshat ndoshta nper kto boka
Ndonjij biri njeriu dashnin ia shprefen.
Mbi anija tshpejta velat nde kah preja, Qi urdhni i Teutes niste nen hyj ari Me msy tHelenit barkat tregetuese
Ngarkue me ar e kem e skllave treja, Ty tkelthitte ntimue anijetari Tue i ra me kic ilir pupes bishtnuese; E permbi val shkembuese
Ti jehojshe nder hymnet e ngadhnjimit
Kur, me plackat e rrmbyeme mbrendstivue, U afrojshin nbreg anijat prej agimit,
Mbretneshes s`detit pret me i a dhurue.
Mysteri i vjeter qi mberthen fjalt tueja,
Zanin na e dridhme nji kreni tpashoqe,
O ghuhe e folun per trimij pranvera,
E tok na mbajte nder pushtime thueja Sepse prej gojve arbnore nuk u hoqe As kur u ndam nbesime e doke tjera;
E shekujve potera
Qi me vrull u perplas mbi tokshqiptare Ndonjij ndrrimi edhe nty i cili shtegun,
Por prap kumbimet nbuze i ke krenare Si nmot qi Ilirt Shqipnis i a ruejshin bregun.
Thue buza e kangatarve te paemen
Qi gzim e idhnim me ty knduen maje mali
Dhe kanga u humbi nerresin e motit, Ket permallim qi mungullon mbi temen
E vjen nga heshtja e shekujve ma fali, Mue trashigues i tune ndhe tKastriotit? N kthjelltin e dites ssotit Kang ndoshta tkndueme qi vorroi kalesa Kendoi, o gjuh lulzue nshkreti, dhasht goja
E eme ahmarrse e gojve qi harresa
Nterr mbylli, kur ti skishe as sheje as shkroja.
Motrat e tueja qi kumbuene nshekull Bukurin tue sjell nprak tksaj jete
E tjetra ligjt e Arsyes qi mbarshtrojn fise,
Heshten e rrojnvec nkarta:ti, per mrekulli,
Me nji moshtrimij vjetsh e blerun mbete Edhe kumbon e gjall po nato vise Ku me lshue tingujt nise Nfoshnjin e botes. Pse tka ruejtun fati Tnjom edhe virgjin? Egersija jote
Mos mban nat gji, qi hueji nuk pecati,
Stinen e fundme tpoezis sksaj bote?
O shqipe plot me munguj, o gjuhburrash Qi mei fjaltvetme lidheshin per laku
Dhe soje as vdekja smujte kurr me i trande, Shprehje t,kulluet na ep si akull gurrash Per kangt e burrnis slasht qushqejmte gjaku E tlavdis sre qi me tfitue na kande;
Thjeshtin e ambel tande Me ndjell dashnin e vashavet qi tflasin Falja poetve tu, por nqe se kamben Buzes amtare kush ia ven, ti casin Mos prit: banu rrufe me lshue nte namen.
O Kange, Arbnort e plogte i kapi gjumi; Ti kris si za burije Mbi ata qi flejn pa andrra fisnikije:
E nqe se belkacukt e gjuhs ilire, Tue tndie fishkllojnprej smire, Me rrahje flatrash ik nnalsi t`kalthera.
Ernest Koliqi
Burimi/Facebook
