Edhe shtaza po gazmohet,
Edhe bari mungullon;
Nshend natyra gjith po cohet, Vec ti, i mjeri,po gjimon. Kange valle tui bashkue
Shend prej gojet gjithkush qet;
Vec i vorfni tui dertue
Porsi i huej a ngjinie tvet.
Tui ankue per tzeza tveta
Per gjith dere tui lype kerset;
Perte tdhimtun kerkund s gjeta:
Porsi i huej a nkatund tvet.
Lodhe unshem,kur vjen nata, Nprehen tnanes me shkue kujton; Edhe nana i diq e ngrata, E kush tvorfnin se ngushllon. Bab, oh!babe!sa here ndoj trimit Do me i thane tui derdhun lot; Por pertene a fjale trishtimit,
A nji fjale qe permend kot.
Per dhe tvet dale nushtrie
Rrebte qendroi i jati e diq;
Sot i vorfni askund nji shpie,
Nji cope buk s e gjen nder miq.
Ah!ti njome, o njome e mjera,
Dite nate qe po vajton: Kund nder miq nuk tcilet dera,
Kerkush vajin s ta pajton. Dite nate pa buk e shpie
Shkote i vorfni andej e kendej,
E prej tpasunish zotnie Nje fjale tmire kerkush s ja kthej.
Ku ke baben me tndimue? Ku ke nanen me derdhe lot? Ty gjith robi tka harrue,
Kerkush sdo me tdalun zot.
Tui rae bor, tui frye murrlani,
Mjet dy vorreve sij lis, Afer gropes qe vete bani,
Djali i vorfen u molis.
Afer nanes u shtrue me fjetun,
Afer babes kerkoi pushim;
Kurgja tngritin s ka me e gjetun, Txet e tftofte skan me pas ndrrim. Me njata qe vec e doshin Trupi i tvocerrit pushoj;
E n`lumnie qe ata po gzoshin
Shpirti i njomes fluturoj.
- Poezi nga Ndre Mjeda.
