Kush ka fmi, i pastë me jetë
Kush s’i ka e i kërkon
Çka ka lyp ai ka me gjetë
Pa provu nuk e beson
Kohë e keqe sot ka ardhë
Nuk don fmia babë e nanë
Kena kenë për faqe t’bardhë
Fjala keqe peshon randë
Me jau thanë një fjal’ si k’shillë
Të shikojnë me neveri
Përpjet hunden deri n’qiell
Si me i ba dikush magji
Fluturojnë pa mend në kry
S’dojnë me ditë kush i ka rritë
Gja pa thanë nuk lanë për ty
Pa pik’ turpit me t’koritë
Sa i përket arsimimit
Vaj medet çka m’sojnë në shkolla
S’dijn tabelen e shumzimit
Pa shku n’msim marrin diploma
Disa s’dijn asnji zanat
S’dijn me ba as muhabet
Nuk fitojnë as buken thatë
N’telefon e n’internet
Nji gozhdë n’mur nuk dijn’ me vu
Nuk e kanë mendjen te puna
Nëpër loto tuj shpenzu
Na ka ardh’ shpirti te hunda
Me u vesh’ e me u math’
Firmato rrobat i blejnë
Sapunin ju shet për djath’
Për kët’ jetë kurgja nuk vlejnë
Mos t’i duket kuj çudi
Se k’to fjal’ kot nuk i tham
Kur shohim sot kët’ rini
Edhe zemra pëlcet bam
Po ju lutem më gjykoni
Pse i tham unë këto fjalë
Veç at’herë kur ta provoni
Fjalt e mia kanë me u dalë
Ramazan Çeka
Burimi/Facebook
